Üzüm üzüme baka baka

Kızım ilk yaşını tamamladıktan sonra aklımca onun hoşuna gider diye her hafta bir arkadaşımın çocuğu ile bir araya getirmeyi planladım. İlk adımı da sağolsun ziyaretimize gelen çok yakın bir arkadaşım ve onun 2 yaşındaki oğlu ile attık. Kızım oğlanı görünce bir surat astı ki aman yarabbim, yetmedi oğlan oyuncakları ile oynuyor diye zırladı, hatta eşim oğlanla ilgilendi diye resmen ağladı! Ben hayretler içinde kızımı izlerken anladım ki insan gerçekten doğuştan sahiplenme hissiyle doğuyor, öyleyse eşlerini sevgililerini sahiplenenlere aman özgürlüğümü kısıtlıyorsun diye hemen kızmayalım. Elbette makul ölçülerde... Neyse meğer kızım kıskançlık hisleriyle kendini ve bizi sınarken bir yandan da bakışlarını bir an bile ayırmadığı oğlandan yeni numaralar kapmakla meşgulmüş... Arkadaşlarım ailecek kalktıktan sonra rahatlayan kızım bir baktım ki sağ bacağını koltuğa yukarı yukarı atıp koltuğa tırmanmaya çalışıyor! Yemin ederim o akşama kadar aklına bile gelmiyordu! Şimdi maşallah çabalarının karşılığını buldu ve en az bir koltuğa rahatça tırmanıyor. Eh tırmandığı gibi inmeyi de öğrense süper olacak, en iyisi kızımı da alıp arkadaşıma ziyaret etmeye gitmek olacak!