6 Eylül 2013 Cuma

Günler yavaş yıllar hızlı geçiyor

40 yaşında olmak bana öğretti ki günler yavaş yıllarsa hızlı geçiyor. Zaman geçerken önüne herşeyi katıp götürüyor. İşte bu yüzden her günü doyasıya yaşamalı ve unutmamak için yazmalı.
Sabahları Kanlıca'ya Defne'yi okula bırakıyorum. Bu sefer arabada giderken sesi çıkmıyor diye önce gazeteyi açtım. Sonra birbirinden berbat haberleri okumaya başlayınca durdum ve kızımla oynamak yerine haber okumanın saçmalığına aydım. Kızım ve ben arabada yaklaşık 40 dakika sohbet ederek ve bebeklerle oynayarak yolculuk yaptık. Dünya umurumda değil Defne gülsün yeter!  

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder